Kłamanie i oszukiwanie

Czy drobne kłamstwo jest w porządku? Czy w ogóle jest coś takiego jak drobne kłamstwo? Przez tego typu pytania możemy komplikować rzeczy. Bóg – Ten który nazywa się Prawdą – zajmuje jasne stanowisko w sprawie kłamania i oszukiwania.

Bóg nie chce, abyśmy oszukiwali

W Dziejach Apostolskich czytamy o Ananiaszu i Safirze, którzy chcieli ukryć prawdę z nieczystych powodów.

(1) A pewien mąż, imieniem Ananiasz, ze swoją żoną Safirą, sprzedał posiadłość (2) i za wiedzą żony zachował dla siebie część pieniędzy, a resztę przyniósł i złożył u stóp apostołów. (3) I rzekł Piotr: Ananiaszu, czym to omotał szatan serce twoje, że okłamałeś Ducha Świętego i zachowałeś dla siebie część pieniędzy za rolę?

Dzieje Apostolskie 5,1-3 (BW)

Problemem nie jest tu zatrzymanie części pieniędzy, ale nieszczerość wobec tego faktu. Chodzi o bycie szczerym. Ananiasz dał wrażenie, że oddał kościołowi wszystko, co otrzymał. Piotr mówi: okłamałeś Ducha Świętego.

Pewna encyklopedia internetowa podaje: oszukiwanie to bycie celowo niesprawiedliwym w stosunku do kogoś. Takie zachowanie jest złośliwe, ponieważ stawia innych członków kościoła w złej pozycji, np. mogliby być pod wrażeniem hojności danej osoby. W przypadku Ananiasza było to celowe działanie, ponieważ jego żona wiedziała o nim.

Piotr mówi: ktoś, kto jest celowo nieszczery w kościele, oszukuje Ducha Świętego. Więc bądźmy „celowo” szczerzy wobec siebie nawzajem. Oszukiwanie innych z lęku przed ludźmi, albo z potrzeby potwierdzenia czegoś jest niepotrzebne. Ktoś, kto szuka potwierdzenia od Boga, nigdy nie musi udawać, że jest kimś, kim w rzeczywistości nie jest.

Bóg nie chce, abyśmy kłamali

Historia toczy się dalej:

(4) Czyż póki ją miałeś, nie była twoją, a gdy została sprzedana, czy nie mogłeś rozporządzać pieniędzmi do woli? Cóż cię skłoniło do tego, żeś tę rzecz dopuścił do serca swego? Nie ludziom skłamałeś, lecz Bogu.

Dzieje Apostolskie 5,4 (BW)

Piotr podkreśla fakt popełnienia oszustwa wobec samego Boga – nie tylko wobec ludzi. W tłumaczeniu Biblii Warszawskiej mowa jest o skłamaniu wobec Boga. W języku greckim użyte jest tu inne słowo, ale są one ze sobą powiązane: kłamanie i oszukiwanie pochodzą z tej samej grupy słów. Oszukiwanie jest celowym działaniem; kłamanie to często odpowiedź, gdy jesteśmy zapytani o prawdę.

Przez bycie nieszczerym wobec siebie nawzajem, próbujemy okłamać Ducha Świętego i okłamujemy Boga. To mocne stwierdzenie ze strony Piotra. Jednak kolejny werset pokazuje nam, że Piotr nie jest jedynym, który tak poważnie podchodzi do sprawy.

Bóg nie chce być kuszony

Wydaje się, że Bóg zgadza się z podsumowaniem Piotra. Zachowanie Ananiasza i Safiry ma poważne konsekwencje.

(5) Ananiasz zaś, słysząc te słowa, upadł i wyzionął ducha. I wielki strach ogarnął wszystkich, którzy to słyszeli.

Dzieje Apostolskie 5,5 (BW)

To studium nie dotyczy sposobów ani czasu karania nas przez Boga. Jednak powinno dla nas być jasne, jaka ma być nasza postawa wobec siebie nawzajem i w związku z tym też wobec Boga. W Dziejach Apostolskich 5,9 Piotr pyta Safirę, jak mogła wraz z mężem kusić Ducha Pańskiego. Gdy jesteśmy nieszczerzy, kusimy Ducha Pańskiego.

Bądźmy więc szczerzy i wiarygodni wobec siebie nawzajem. Wtedy nasze czyny będą najbardziej przypominały Jezusa. Ew. Jana 8,32 mówi: „prawda was wyswobodzi”.

Biblia: Dzieje Apostolskie